" مراقبــه "

مرحله ای از سیر و سلوک الی الله همانا مراقبــه است  که از اهمّ       

مراحل و بسیار کلیدی است .

جناب علامه طباطبایی با سفارش اکید فرموده اند که :

« اول مراقبه ، دوم مراقبه ، سوم مراقبه » .

مراقبه عبارت است از توجه قلبی به پروردگار که این همان ذکر قلبی است یعنی

علاوه بر اینکه ذکر با زبان مورد توجّه است ذکر قلباً باید بیشتر لحاظ شود .

در روایت وارد شده است که بعضی را ، به مراتب بالاتر بهشت راه نمی دهند وقتی

سؤال می کنند جواب می شنوند که شما انسانهای خوبی هستید . ولی مراقبه نداشتید .

و این مراتب جایگاه کسانی است که دارای مراقبه باشند .

البته مراقبــه در رابطه با خدا منظور است لکن بدین معنا در رابطه با

 اهل بیت علیهم السلام و امام زمان علیه السلام هم معنا دارد .

حضرت آیت الله حق شناس می فرمودند که : در خواب دیدند باران تندی

 در حال باریدن است ، و انگارکسی به ایشان می گوید اگر می خواهی

 مراقبه را درک کنی به این باران نگاه کن ، فرمودند همواره توجّهم در خواب

به باران بود ؛ تا اینکه حواسم به اطراف رفت یکباره باران قطع شد ،

کنایه از اینکه هر قدر که به خدا توجّه می کنیم او را در نظر می گیریم در

صورت عدم توجه مراقبه از دست می رود . پس باید مؤمن هم و غمش را

بگذارد تا از خداوند غافل نشود .

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند ( که بالاترین مرحله مراقبه

است ) :  

« احسان آن است که خدا را طوری عبادت کن انگار که او را می بینید »

{کتاب  مجموعه ورّام }

( همانطور که با دیدن هر فردی یک طور رفتار می کنید مثل پدر ، مدیر ، پلیس و

غیره ، خداوند نیز از این قاعده مستثنی نیست . )

به حضرت علی علیه السلام گفتند آیا شما تا به حال خدا را دیده اید ؟

فرمودند : خدایی را که ندیده باشم عبادت نمی کنم : « رأی قلبی ربّی »  

قلب من خدا را دیده است که در اینجا رأی از افعال قلوب است که به معنای دریافتن

 و وجدان کردن است .

فـَلـِذا  خود فرموده است که : اگر پرده ها بکنار برود و بگویند این خداست ذره ای به 

یقین من اضافه نخواهد شد .

« لو کُشِفَ الغطاء ما ازددتُ یقیناً » . { مهجـة البـیـضـا } 

حال پی بردیم که اولیاء حق برای رسیدن به خدا نیازی به چشم ظاهری ندارند .

در روایت است که فرمودند : هرگاه خدا بنده ای را دوست داشته باشد چشم قلبش رآ

باز می کند .

« اذا اراد الله بعیدٍ خیراً فتح عَینَی قلبه » .  

البته این موارد بدین معنا نیست که با ذکر لفظی نمی توان ذکر قلبی و مراقبه داشت ؛

بلکه حتّی می توان راه را به طرف مراقبه بهتر پیمود .