شیوانا صبح زود از مقابل مغازه نانوایی عبور می کرد. دید نانوا عمدا
مقداری آرد ارزان جو را با آرد مرغوب گندم مخلوط می کند تا در طول روز به
مردم به اسم نان مرغوب گندم بفروشد و سود بیشتری به دست آورد. شیوانا از
مرد نانوا پرسید:" آیا دوست داری با آن بخش از وجودت که به تو دستور این
کار را داد و الآن مشغول انجام این کار است تمام عمر همنشین باشی!؟"
مرد
نانوا با مسخرگی پاسخ داد:" من فقط برای مدتی اینکار را انجام خواهم داد و
بعد که وضع مالی ام بهتر شد اینکار را ترک می کنم و مثل بقیه نانواها آدم
درست و صادقی می شوم!؟"
شیوانا سری تکان داد و گفت:" متاسفم دوست من!!
هر انسانی که کاری انجام می دهد بخشی از وجود او می فهمد که قادربه این
کار هست. این بخش همه عمر با انسان می آید. در نگاه و چهره و رفتار و
گفتار و صدای آدم خودش را نشان می دهد. کم کم انسان های اطراف ات هم می
فهمند که چیزی در وجود تو قادر به این جور کارهای خلاف است و به خاطر آن
از توفاصله می گیرند. تو کم کم تنها می شوی و این بخش که تو دیگر دوستش
نخواهی داشت همچنان با تو همراه خواهد شد و نهایتا وقتی همه را از دست
دادی فقط این بخش از وجودت یعنی بخشی که قادر به فریب است در کلک زدن
مهارت دارد با تو می ماند و تو مجبوری تمام عمر با تکه ای که دوست نداری
زندگی کنی و حتی در آن دنیا با همان تکه همراه شوی! اگر آنها که محض تفنن
و امتحان به کار خلافی دست می زنند و گمان می کنند بعد از این تجربه قادر
به بازگشت به حالت پاکی و عصمت اولیه نیستند و بخشی از وجود آنها نسبت به
توانایی خود در خطاکاری آگاه و بیدار می شود و همیشه همراهشان می آید ،
شاید از همان ابتدا هرگز به سمت کار خلاف حتی برای امتحان هم نمی رفتندَ.
مردی صبح زود از خواب بیدار شد تا نمازش را در خانه خدا (مسجد) بخواند.
لباس پوشید و راهی خانه خدا شد.
در راه به مسجد، مرد زمین خورد و لباسهایش کثیف شد. او بلند شد،
خودش را پاک کرد و به خانه برگشت.
مرد لباسهایش را عوض کرد و دوباره راهی خانه خدا شد.. در راه به مسجد و
در همان نقطه...
در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است. او گفت:غصه هایت را درون جعبه سیاه بگذار و شادی هایت را درون جعبه طلایی.به حرف خدا گوش کردم.شادی ها و غصه هایم را درون جعبه ها گذاشتم. جعبه طلایی روز به روز سنگین تر می شد و جعبه سیاه روز به روز سبک تر.
از روی کنجکاوی جعبه سیاه را باز کردم تا علت را دریابم.دیدم که ته جعبه سوراخ است و غصه هایم از آن بیرون می ریزد.سوراخ جعبه را به خدا نشان دادم و گفتم:در شگفتم که غصه های من کجا هستند؟خدا با لبخندی دلنشین گفت:ای بنده من!همه آنها نزد من٬ اینجا هستند.
پرسیدم پروردگارا!چرا این جعبه ها را به من دادی؟چرا ته جعبه سیاه سوراخ بود ؟گفت:ای بنده من!جعبه طلایی را به تو دادم تا نعمت های خود را بشماری و جعبه سیاه را برای اینکه غم هایت را دور بریزی...زنی از خانه بیرون آمد و سه پیرمرد را با چهره های زیبا جلوی در دید.
به آنها گفت: « من شما را نمی شناسم ولی فکر می کنم گرسنه باشید،
بفرمائید داخل تا چیزی برای خوردن به شما بدهم.»
آنها پرسیدند:« آیا شوهرتان خانه است؟»
زن گفت: « نه، او به دنبال کاری بیرون از خانه رفته.»
آنها گفتند: « پس ما نمی توانیم وارد شویم منتظر می مانیم.»
عصر وقتی شوهر به خانه برگشت، زن ماجرا را برای او تعریف کرد.
شوهرش به او گفت:
مردی در کنار ساحل دورافتاده ای قدم می‌زد. مردی را در فاصله دور می بیند که مدام خم می‌شود و چیزی را از روی زمین بر می‌دارد و توی اقیانوس پرت می‌کند. نزدیک تر می شود، می‌بیند مردی بومی صدفهایی را که به ساحل میافتد در آب می‌اندازد.
- صبح بخیر رفیق، خیلی دلم میخواهد بدانم چه میکنی؟
- این صدفها را در داخل اقیانوس می اندازم. الآن موقع مد دریاست و این صدف ها را به ساحل دریا آورده و اگر آنها را توی آب نیندازم از کمبود اکسیژن خواهند مرد.
- دوست من! حرف تو را می فهمم ولی در این ساحل هزاران صدف این شکلی وجود دارد. تو که نمی‌توانی آنها را به آب برگردانی خیلی زیاد هستند و تازه همین یک ساحل نیست. نمی بینی کار تو هیچ فرقی در اوضاع ایجاد نمیکند؟
مرد بومی لبخندی زد و خم شد و دوباره صدفی برداشت و به داخل دریا انداخت و گفت:
"برای این یکی اوضاع فرق کرد.